Integracja systemu e-Doręczenia z platformą WEBCON BPS na potrzeby obsługi procesu „Korespondencja wychodząca”

e-Doręczenia to cyfrowy odpowiednik listu poleconego z potwierdzeniem odbioru. Usługa ta umożliwia instytucjom publicznym, obywatelom i firmom korzystanie z wygodnych i bezpiecznych doręczeń elektronicznych, które mają taką samą moc prawną, jak tradycyjne przesyłki polecone z potwierdzeniem odbioru. W ramach powyższego tematu przygotowano artykuł prezentujący możliwy sposób integracji pomiędzy platformą WEBCON BPS a systemem e-Doręczeń. W artykule tym opisano konfigurację procesu „Korespondencja Wychodząca”, który umożliwi zarządzanie całą korespondencją wychodzącą w ramach jednej platformy.

Czytaj więcej

Integracja systemu e-Doręczenia z platformą WEBCON BPS na potrzeby obsługi procesu „Korespondencja przychodząca”

e-Doręczenia to cyfrowy odpowiednik listu poleconego z potwierdzeniem odbioru. Usługa ta umożliwia instytucjom publicznym, obywatelom i firmom korzystanie z wygodnych i bezpiecznych doręczeń elektronicznych, które mają taką samą moc prawną, jak tradycyjne przesyłki polecone z potwierdzeniem odbioru. W ramach powyższego tematu przygotowano artykuł prezentujący możliwy sposób integracji pomiędzy platformą WEBCON BPS a systemem e-Doręczeń. W artykule tym opisano konfigurację procesu „Korespondencja Przychodząca”, który umożliwi zarządzanie całą korespondencją przychodzącą w ramach jednej platformy.

Czytaj więcej

Eksport załączników do ZIP na udziale sieciowym za pomocą akcji PowerShell

Użytkownicy WEBCON BPS niejednokrotnie mierzą się z potrzebą eksportowania załączników przechowywanych w obiegach do archiwów ZIP. Przykładowymi scenariuszami mogą być: zmniejszenie rozmiarów baz załączników przez eksport plików do udziału sieciowego i późniejsze usunięcie ich z obiegu czy startowanie nowych instancji (z użyciem HotFolderu) na podstawie plików ZIP.
Najczęściej w tego typu scenariuszach wykorzystuje się dodatki SDK, ponieważ generowanie plików ZIP nie jest dostępne za pomocą standardowych akcji BPS. Możliwe jest to natomiast przy użyciu rozwiązania PowerShell, w którym napisane skrypty można wywoływać w WEBCON BPS.
Niniejszy artykuł przedstawia przykład wykorzystania akcji „Uruchom skrypt PowerShell” do skompresowania wszystkich załączników z bieżącego elementu obiegu do archiwum ZIP i zapisania wynikowego archiwum na dysku.

Czytaj więcej

Timery w WEBCON BPS

Timery to elementy, które pozwalają definiować częstotliwość, z jaką wykonywane będą powiązane z nimi akcje. Dzięki nim można określić czas startu i ewentualny cykl powtórzeń takich akcji.
W WEBCON BPS 2025 R1 wprowadzono liczne modyfikacje i usprawnienia w działaniu Timerów (uprzednio znanych jako Timeouty). W niniejszym artykule opisano te zmiany konfiguracyjne timerów oraz podano przykłady wyliczania dat ich uruchomienia.

Czytaj więcej

Autoryzacja dostępu do pól formularza

Dotyczy wersji: 2025 R1 i powyżej; autor: Grzegorz Straś Dokumentacja powiązana Ustawienia pozwalają włączyć opisywaną fukcję znajdują się w zakładce Widocznośc oraz w węźle Bezpieczeństwo parametrów globalnych. Artykuł odnosi się tylko do wymaganych elementów, pełny opis znajduje się następujacych sekcjach pomocy: Widoczność| WEBCON BPS Bezpieczeństwo| WEBCON BPS Wprowadzenie W wersji 2025 R1 WEBCON BPS wprowadzono […]

Czytaj więcej

Integracja WEBCON BPS z Microsoft Entra ID

Microsoft Entra ID (wcześniej Azure Active Directory) umożliwia bezpieczne zarządzanie tożsamościami oraz kontrolę dostępu do zasobów w chmurze i aplikacji lokalnych. Dzięki integracji WEBCON BPS z Entra ID możliwe jest efektywne i zaawansowane zarządzanie tożsamością i dostępem zarówno w środowiskach hybrydowych, jak i chmurowych.
W tym artykule został poruszony temat instalacji WEBCON BPS Standalone bez lokalnej domeny Active Directory. Uwierzytelnienie oraz pobieranie listy użytkowników jest zrealizowane w oparciu o Microsoft Entra ID.

Czytaj więcej

Atrybut typu Autentykacja OAuth2 – zastosowanie

Standard uwierzytelniania OAuth2 staję się coraz popularniejszy, pozwalając na integrację między różnymi systemami. W wielu przypadkach połączenie odbywa się w modelu API → Aplikacja, co znacząco ułatwia uwierzytelnianie. W takim przypadku wykorzystywany jest predefiniowany zestaw danych – Client ID, Client Secret, a nasze późniejsze działania autoryzowane są otrzymanym w zamian tokenem.
Co natomiast, kiedy kluczowe jest określenie kontekstu użytkownika? Na tą potrzebę odpowiada atrybut typu Autentykacja OAuth2, który pozwala na uwierzytelnienie użytkownika przed połączeniem się do API i wykonaniem operacji. Opisywany scenariusz opiera się na przedstawieniu tej funkcji przy użyciu komunikacji przez MS Graph z Microsoft Azure.

Czytaj więcej